گذشـــته همچون
ســـالیان یورش یک درخت بائوباب
بر صـــبوری ایســـتاده ی دیواری ســـت
که بیش از انتظار رســـیدن به انتهای ســـراب تاب آورده
در این سکوت پوشیده از نشانه ها
دیدم جهانی را که بر خود آرمیده بود
فراوانی موجود در خلاء را نوشـــیدم
و حالا در بهت هابم
همیشـــه و هرگز یکســـانند
-
l.lolvll
